Wpływ poszczególnych hormonów na charakter mężczyzny

Aktualizacja: 6 marca, 2025

„Z terrorystą i kobietą z PMS się nie negocjuje” – to zabawne powiedzenie ma w sobie ziarnko prawdy. Wszyscy doskonale wiemy, że poziom niektórych hormonów u pań nie jest stały, a to przejawia się wahaniami nastroju i ograniczoną możliwością kontroli okazywania emocji. Traktujemy ten stan rzeczy naturalnie, bo właśnie z natury on wynika.

Jak ma się sprawa z hormonami u panów? Ich poziom w fizjologicznych warunkach jest względnie stały, jednak od ich proporcji będzie w dużej mierze zależeć jaki typ mężczyzny reprezentuje każdy z nich. Znany i ceniony seksuolog, psychiatra oraz terapeuta – Zbigniew Lew-Starowicz stworzył “typologię męskości”, która została przedstawiona poniżej.

Charakter mężczyzny – testosteron

Typ: Macho

Testosteron to steroidowy hormon, zaliczany do androgenów – odpowiedników żeńskich estrogenów. Jest produkowany głównie przez komórki śródmiąższowe jąder, a w mniejszym stopniu przez korę nadnerczy (u pań testosteron produkują jajniki, kora nadnerczy i ewentualnie łożysko). Niewątpliwie jest to najbardziej znana, niebiałkowa substancja, jaka krąży w męskim ciele. Uznawana za symbol męskości i siły.

W praktyce jej wysoki poziom w organizmie mężczyzny przejawia się nadpobudliwością, skłonnością do agresji i podejmowania ryzyka. Osoba taka jest impulsywna oraz dąży do dominacji nad partnerką, również w sypialni. Duży wpływ na to, w jakim stopniu mężczyzna będzie w stanie kontrolować swoje agresywne zachowania mają czynniki środowiskowe – wychowanie, relacje z ukochaną czy sytuacja w pracy. Ważnym aspektem jest również pasja – jeśli ją posiada i jest ona w stanie rozładować piętrzące się w nim emocje, to szansa na stworzenie udanego związku wzrasta. Nie jest też tajemnicą, że osoba z wysokim poziomem tego hormonu zazwyczaj ma duże potrzeby seksualne – często towarzyszą temu zdrady, ponieważ Macho nie potrafi panować nad swoim popędem. Tego typu problemy małżeńskie jednej z par spowodowały, że na prośbę zainteresowanych ich seksuolog – Lew-Starowicz zmniejszył farmakologicznie poziom opisywanego hormonu u męża. O efektach tej decyzji pisze: „Nastąpiło ogromne zaskoczenie dla nich obojga, ale zwłaszcza dla niej. Stał się kompletnie kimś innym: był łagodny i spokojny”. Widzimy więc, że manipulacja niektórymi hormonami jest w praktyce manipulacją charakterem.

Często wysoki poziom testosteronu jest wynikiem różnego rodzaju zaburzeń gospodarki hormonalnej lub jest skutkiem przyjmowania anabolików. Efektem posiadania wysokiego poziomu tego hormonu we krwi jest obniżona odporność – limfocyty, które natknęły się na cząsteczkę testosteronu, giną. Plusem jest podwyższona przyswajalność jonów wapnia, co zapobiega osteoporozie. Poziom testosteronu we krwi zazwyczaj jest cechą dziedziczną – jeśli więc widzimy, że ojciec naszego wybranka uprawia wspinaczki górskie i prowadzi firmę żelazną ręką, powinien być to dla nas sygnał, że jego syn również będzie wykazywał się zachowaniami typowymi dla Macho.

Charakter mężczyzny – wazopresyna

Typ: Dżentelmen, Rycerz

Wazopresyna, czyli hormon antydiuretyczny w ludzkim organizmie reguluje gospodarkę wodną i elektrolitową – powoduje zagęszczanie moczu i odzyskiwanie niektórych jonów. Niejednokrotnie stwierdzono, po przeprowadzeniu odpowiednich badań, że ta substancja ma również wpływ na regulację zachowań u ssaków, w tym człowieka. Mężczyzna, u którego dominujący jest hormon wazopresyna, zachowuje się nieskazitelnie wobec kobiet. Jest miły, opanowany, uczynny. Często wykazuje się wysoką kulturą osobistą i nienagannymi manierami. Będzie podbiegać do drzwi, by otworzyć je przed kobietą, odsuwać krzesło, gdy będą zasiadać do kolacji i zwracać się do niej w sposób pieszczotliwy i akceptowany przez nią. Dżentelmen nie lubi bawić się damskimi uczuciami – nie skrzywdzi, ma zasady, jest honorowy. Jeśli dodatkowo został wychowany w środowisku, w którym pielęgnowano takie zachowania, można się spodziewać, że nigdy się to u niego nie zmieni. Zawsze będzie usługiwał kobiecie i dbał o nią. Minusem jest fakt, że będzie nazbyt uczynny wobec większości pań – często partnerki „Rycerza” są z takiego stanu rzeczy niezadowolone.

Charakter mężczyzny – oksytocyna

Typ: Pieszczoch

Jak go rozpoznać? Swoją wybrankę będzie całował „na dzień dobry, na dobranoc i na do widzenia”. Często zasypuje partnerkę całusami w czoło, nos i inne strefy, które wskazują na mocną więź emocjonalną, a nie ogień pożądania – choć w łóżku lubi odkrywać swoją drugą twarz. Pieszczoch lubi pieszczoty, bo jest wypełniony oksytocyną – hormonem przywiązania i zaufania. Ten typ jest bardzo uczuciowy, co okazuje przez częste obejmowanie partnerki, komplementowanie jej wyglądu i zachowań oraz wyjątkową wrażliwość na jej potrzebę nieerotycznego dotyku. W takiej sytuacji warto wiedzieć jak reagować na komplementy, a także znać tajniki prawienia komplementów. Poziom oksytocyny w organizmie człowieka wzrasta np. w trakcie przytulania, więc można wyobrazić sobie Pieszczocha jako uzależnionego od tego hormonu, który wciąż dąży do podwyższania jego stężenia we krwi. Jeśli ten typ mężczyzny znajdzie sobie ukochaną, która również będzie przejawiała takie tendencje, to wg. Lwa-Starowicza może być im ze sobą bardzo dobrze, a ciepły dotyk, jaki będą sobie wzajemnie przekazywać, będzie silnym cementem dla ich uczucia.

Warto wiedzieć, że oksytocyna jest hormonem, który odpowiada za wykształcenie się tzw. instynku macierzyńskiego u kobiet. Nic więc dziwnego, że mężczyzna z wysokim poziomem tej substancji będzie wykazywał zachowania opiekuńcze, czasem w bardzo nasilonym stopniu, co może być dla „podopiecznej” uciążliwe.

Charakter mężczyzny – dopamina

Typ: Piotruś Pan

O ile w powiedzeniu „mężczyźni to duże dzieci” jest trochę prawdy, to w przypadku Piotrusia Pana jest to czysta prawda. Wysoki poziom dopaminy w organizmie sprawia, że taka osoba będzie skupiona na szukaniu rozrywki przez całe swoje życie. Hormon ten wydziela się bowiem wtedy, kiedy robimy coś, co sprawia nam przyjemność. Na ciało i umysł wpływa relaksująco, mózg traktuje dopaminę jako rodzaj nagrody, dlatego tak ciężko jest zerwać z nałogiem – np. podczas palenia papierosa wydziela się ten hormon i „mózg czuje się przez chwilę szczęśliwy”.

Życie z Piotrusiem Panem ma swoje zalety – nie łatwo się przy nim nudzić, zawsze ma dwie garści pomysłów, jest spontaniczny i często się uśmiecha. Do problemów podchodzi zazwyczaj z dużym dystansem i tak też traktuje świat – pół żartem, pół serio. Nie rzadko jego zamiłowanie do rozrywki staje się swoistym wabikiem dla kobiet. Znudzone codzienną rutyną czują się przy nim beztrosko i mogą żyć chwilą, problemy odkładając na później. Dlatego ten typ mężczyzny zazwyczaj nie ma problemu ze znalezieniem sobie partnerki, jednak w większosci przypadków nie są to długie związki. Dlaczego?

Styl życia Piotrusia Pana jest pociągający dla jego wybranki do momentu, aż nie pojawią się wspólne problemy lub obowiązki. Kiedy np. pojawia się dziecko, okazuje się, że na partnera nie można liczyć, nie jest zainteresowany pomocą w wychowaniu pociechy, wieczorami wychodzi w zaprzyjaźnionym gronie, zostawiając ukochaną samą z wszystkimi obowiązkami. To sytuacja dość często opisywana przez partnerki mężczyzn z wysokim poziomem dopaminy, które przychodzą do gabinetu seksuologa. Lew-Starowicz ten typ charakteru zna bardzo dobrze, co podkreśla w swojej wypowiedzi: „Dlatego na pytanie żony Piotrusia Pana, kiedy on się przestanie bawić, odpowiedź jest jedna: nigdy”.

Charakter mężczyzny – prolaktyna

Typ: Kobiecy

Prolaktyna jest estrogenem, czyli hormonem, którego wysokie stężenie obserwuje się fizjologicznie u płci żeńskiej. Dlatego też nie powinien dziwić fakt, że mężczyzna, u którego występuje wysoki poziom tej substancji będzie wykazywał kobiece zachowania. Charakter często opisuje się jako ustępliwy, łagodny. Osoba taka nie przejawia skłonności do dominacji, wręcz jej unika. Zdecydowanie woli podporządkować się otoczeniu, a nawet partnerce. Wg. Lwa-Starowicza kobiecy typ mężczyzny może stworzyć udany związek z kobietą, która lubi dominować. Partnerowi stworzy to poczucie bezpieczeństwa i zaspokoi jego potrzebę podporządkowania się, a jej zapewni dużą swobodę w podejmowaniu decyzji. Problemy zaczynają się wtedy, gdy wybranka zaczyna oczekiwać od mężczyzny z wysokim poziomem prolaktyny, aby był bardziej męski. Działa to na niego zwykle odwrotnie – zamyka się w sobie, wręcz wpada w panikę.

Tego typu panowie często otaczają się gronem koleżanek i świetnie się z nimi dogadują. Nie mają skłonności do częstych związków, czy znajomości bez zobowiązań. Ich budowa ciała zazwyczaj jest nieco kobieca – wąskie barki i uda, smukła sylwetka. Zainteresowania mogą również być typowe bardziej dla płci żeńskiej, niż męskiej.

Charakter mężczyzny – kortyzon

Typ: Wojownik

Kortyzon jest hormonem, który reguluje gospodarkę węglowodanową i tłuszczową w organizmie. Przyspiesza tempo metabolizmu i podobnie jak kortyzol – hormon stresu – mobilizuje organizm do działania. Substancja ta znajduje się na zakazanej liście środków dopingowych.  Unikaj niebezpiecznego dla zdrowia dopingu i ich wpływ na zdrowie jest niebezpieczny. Jej wysokie stężenie we krwi może być wynikiem oddziaływania środowiska. Mężczyzna z podwyższonym poziomem kortyzonu zazwyczaj zmaga się z dużą konkurencją zawodową, wykonuje ambitną pracę lub prowadzi ryzykowny biznes. Wojownik zachowuje się tak, jakby całe jego życie było walką o przetrwanie. Według obserwacji Lwa-Starowicza, bardzo rzadko się zdarza, aby ten typ mężczyzny potrafił oddzielić problemy zawodowe od spraw rodzinnych. Dręczące go myśli zabiera także do łóżka, co powoduje, że jego życie seksualne często jest nieudane, a ochota na igraszki pojawia się rzadko – zazwyczaj wtedy, kiedy zażegna uciążliwy problem. Gdy pojawia się następny, sytuacja się powtarza. Seksuolog podkreśla, że jeżeli kobiecie zależy na wysokim standardzie życia i poczuciu bezpieczeństwa, to może być szczęśliwa z Wojownikiem. Z natury rzeczy dba on o to, by jego rodzinie niczego nie brakowało.

Wojownicy często imponują kobietom swoją nieustępliwością i walecznością. Podoba im się to, że on potrafi realizować postawione sobie cele, jest zdecydowany i gotowy, by podejmować szybkie decyzje. Troszczy się również o sprawy finansowe, co dla płci przeciwnej może być sygnałem, że będzie dbał o potrzeby ich potencjalnej rodziny. Dużym minusem Wojownika jest to, że nie potrafi pogodzić się z porażką. Stosunkowo mało ważne rzeczy, których nie udało mu się wykonać poprawnie, traktuje jako osobistą klęskę. Nie bez znaczenia jest w takich sytuacjach wsparcie ze strony partnerki, jednak musi ona być bardzo dyskretna w swoich działaniach – mężczyzna nie może pomyśleć, że jego wybranka się nad nim lituje.

W ramach podsumowania powyższego tekstu z całą pewnością można stwierdzić, że większością z tych silnych, męskich ciał sterują maleńkie cząsteczki chemiczne. To chemia sprawia, że on będzie dominował w związku lub obdarowywał dziesiątkami całusów na przywitanie. Oczywiście przypisanie tych zasług tylko hormonom byłoby dużym nadużyciem, bo nie bez znaczenia są m.in. wychowanie i sytuacja, w jakiej mężczyzna się znajduje. Duży wpływ na jego charakter ma również sama partnerka lub jej brak. Ludzie zmieniają się pod swoim wpływem, jednak należy pamiętać, że działanie hormonów jest bardzo silne i często rozpaczliwe prośby o zmianę pewnych zachowań kończą się fiaskiem. Dlatego warto dobrze poznać potencjalnego wybranka i ocenić, czy jesteśmy w stanie zaakceptować jego wady. Nie powinno się zapominać, że w pierwszych miesiącach zauroczenia nasze ciało produkuje dużo dopaminy – tej, która włada umysłem Piotrusia Pana – i nie zawsze jesteśmy w stanie trzeźwo ocenić charakter drugiej osoby. To właśnie podwyższony poziom tej substancji powoduje, że osoby zakochane mają znacznie mniejszy apetyt, więcej energii i często zachowują się tak, jakby były pod wpływem narkotyków.