Łuszczyca – objawy, przyczyny i leczenie nieestetycznej choroby skóry

Aktualizacja: 7 stycznia, 2019

Dotknięte chorobą miejsca pokryte są różowymi, czerwonymi lub nawet brązowo-czerwonymi plamami przypominające srebrzystą łuskę. Mogą pokrywać nawet całe ciało. Suche, łuszczące się plamy są bardzo nieestetyczne i często decydują o problemach w relacjach społecznych chorych.

Istnieje wiele czynników, które mogą być odpowiedzialne za powstawanie łuszczycy. Jednym z najważniejszych jest genetyka.

Łuszczyca

Łuszczyca to przewlekła, zapalna choroba skóry. Choroba ma charakter nawracający, pojawiają się okresy remisji i nawrotu. Jeden z najczęściej występujących typów łuszczycy objawia się wyraźnie zaznaczonymi, ciemnoróżowymi lub brunatno-czerwonymi plamami, pokrytymi srebrzystą łuską. Tak chorobowo zmienione miejsca są nazywane blaszkami lub tarczkami łuszczycowymi.

W miejscach, gdzie wcześniej pojawiły się zmiany, mogą pozostawać przebarwienia pozapalne. Regeneracja naskórka w przypadku łuszczycy trwa bardzo szybko, co powoduje efekt złuszczania się skóry. Pierwsze objawy choroby przypadają zwykle na okres wczesnej młodości lub później, około 50–60 roku życia.

Przyczyny powstawania łuszczycy upatruje się w podłożu genetycznym oraz w nieprawidłowym działaniu układu immunologicznego.

Łuszczyca – objawy

Objawy choroby dotyczą w głównej mierze zmian skórnych. Nie każdy chory posiada takie same objawy oraz tak samo wyglądające zmiany skórne. To wszystko zależy od rodzaju łuszczycy. Zmiany mogą przybierać formę pojedynczych blaszek łuszczycowych lub też zlewające się formy plackowate, pokrywające duże obszary ciała. Łuski powstają w wyniku wypychania do górnej powierzchni skóry zbyt szybko produkowanego naskórka. Po obumarciu taki naskórek przybiera postać łuski, która następnie odpada od skóry. Zmiany i obszary objęte chorobą dotyczą zarówno naczyń krwionośnych, jak i głębszych warstw naskórka. Charakterystyczne, pojawiające się w łuszczycy zmiany skórne powodowane są przyspieszonym, nadmiernym i zaburzonym procesem rogowacenia komórek naskórka.

Oprócz widocznych objawów, chorym na łuszczycę doskwiera uczucie swędzenia w miejscach zmienionych chorobowo. Nie we wszystkich przypadkach występuje świąd, najczęściej jest on objawem nieleczonych zmian. Jednak gdy się pojawia, prowadzi do znacznego dyskomfortu chorego.

W przypadku bardzo ciężkich zaostrzeń choroby, mogą pojawić się ropnie w miejscu zmian skórnych, ich pękanie i związany z tym ból, a także obrzmienie i wysięki z ran.

Łuszczyca – przyczyny

Obecnie mówi się o kilku najważniejszych czynnikach, które powodują pojawienie się łuszczycy, jej nasilenia lub remisji. Jednym z nich mogą być wszelkie infekcje w organizmie, które powodują łuszczycę (głównie infekcje wywołane przez paciorkowce, bakterie i grzyby). Nawet infekcje górnych dróg oddechowych, angina czy stany zapalne mogą powodować pojawienie się choroby.

Zakażenie wirusem HIV jest bardzo częstą przyczyną łuszczycy. Stwierdzono, że wśród nosicieli tego wirusa znacznie częściej pojawiają się zmiany łuszczycowe.

Kolejnym istotnym czynnikiem jest stres. Silny stres, emocje mogą powodować wysyp zmian i wykwitów skórnych.

Jednak większość przypadków łuszczycy wskazuje, że choroba ta ma charakter dziedziczny. Znacznie częściej chorują osoby, u których w rodzinie stwierdzono wcześniej takie przypadki. Dokładny mechanizm przekazywania genów i dziedziczenia choroby jest nadal badany.

Negatywny wpływ na przebieg łuszczycy mogą mieć niektóre leki, szczególnie leki przeciwmalaryczne, beta-blokery oraz lit, a nawet leki przeciwzapalne.

Łuszczyca – leczenie

W leczeniu łuszczycy wykorzystuje się zarówno farmakoterapię jak i leczenie zewnętrzne poprzez zastosowanie różnych maści czy też fototerapii. Leczenie miejscowe obejmuje stosowanie emulsji, preparatów nawilżających oraz środków wykazujących działanie keratolityczne. Miejscowe zastosowanie kortykosterydów w maściach przynosi bardzo dobre efekty. Tego typu środki działają przeciwzapalnie, zmniejszają zaczerwienienie i podrażnienie naskórka oraz opóźniają tempo tworzenia się zmian, jednak nie można ich stosować zbyt długo.

Emulsje sprawiają, że warstwa rogowa skóry jest elastyczna, natomiast preparaty nawilżające mają za zadanie nawodnić warstwę rogową oraz związać wodę. Dobre nawilżenie jest ważne zarówno w stanach zaostrzenia choroby jak i remisji. W wielu maściach keratolitycznych stosowany jest kwas salicylowy oraz mocznik, które pomagają w usunięciu łusek (gromadzącego się naskórka).

W miejscowym leczeniu łuszczycy często podaje się analogi witaminy D, jako lek pierwszego rzutu. Nierzadko też stosowana jest fototerapia, której celem jest złagodzenie zmian łuszczycowych.

Łuszczyca to ciężka i przewlekła choroba zapalna skóry. Naprzemienne zaostrzenia i remisje choroby, uczucie swędzenia, nieestetyczne zmiany skórne, które mogą zajmować bardzo duże powierzchnie ciała, sprawiają duży dyskomfort chorym. W dodatku genetyczne podłoże łuszczycy, sprawia, że choroba jest ciężka w leczeniu. Często może pojawiać się również pod wpływem stresu, infekcji czy stosowanych leków.