Inulina – działanie, źródła i zastosowanie
Aktualizacja: 3 kwietnia, 2024
Ten biały proszek jest naturalnym składnikiem wielu roślin. Łączy w sobie zalety błonnika i cukru. Inulina, ponieważ o niej mowa wykazuje liczne prozdrowotne właściwości. Nadaje słodyczy i stanowi doskonałą pożywkę dla dobroczynnych bakterii w naszym organizmie. Mimo, że to cukier nie tuczy, a wręcz przeciwnie pozwala zrzucić zbędne kilogramy.
Inulina
Konsumenci stawiają coraz większe wymagania żywności jaką spożywają. Poszukują produktów, które zawierają składniki funkcjonalne wykazujące przy tym szerokie zastosowanie pro-zdrowotne. Idealnym przykładem takiego produktu jest inulina. Szeroki zakres zastosowania pozwala producentom żywności ograniczać kaloryczność produktów bez obniżania walorów smakowych. Stanowi przełom w myśleniu o składnikach funkcjonalnych, ponieważ łączy w sobie błonnik i prebiotyk.
Inulina – działanie
Do głównych zalet tego prebiotyku należy wspieranie populacji pożytecznych kultur bakterii, takich jak Lactobacillus czy Bifidobacterium. Ich obecność jest konieczna, aby organizm mógł sprawnie funkcjonować – stąd też określa się je mianem probiotyków z grec. wspierających życie. Inulina jest odporna na działanie ludzkich enzymów trawiennych, dlatego też trafia w niestrawionej formie do jelita grubego, gdzie podlega fermentacji i staje się pożywką dla fory jelitowej. Odżywione bifidobakterie przyczyniają się do sprawniejszego funkcjonowania jelit i wzmocnienia systemu immunologicznego.
Inulinę zalicza się również do błonnika rozpuszczalnego, dlatego też ma zdolność do obniżania poziomu glukozy i cholesterolu we krwi. Jej prozdrowotne właściwości są pomocne dla osób cierpiących na choroby dietozależne. Dzieje się tak z kilku powodów: ma niski indeks glikemiczny oraz działa podobnie jak rozpuszczalny błonnik. Dzięki temu, że wiąże się z wodą zwiększa objętość i ogranicza kaloryczność treści pokarmowej, a także wpływa na biodostępność niektórych składników mineralnych: magnezu, wapnia, cynku i żelaza. Lepsze ich wchłanianie wpływa na właściwą mineralizację kości w okresie dojrzewania oraz menopauzy.
Wstępne doniesienia sugerują, że inulina może hamować łaknienie poprzez zwiększanie uczucia sytości, co pozwala ograniczyć ilość przyjmowanych pokarmów.
Inulina – źródła
Inulina bardzo szybko została doceniona w przemyśle farmaceutycznym oraz spożywczym. Jest obecna w suplementach diety i żywności funkcjonalnej. Naturalnie występuje w bulwach, kłączach oraz dolnych częściach łodyg roślin, dla których stanowi materiał zapasowy. Dolne części roślin poddaje się odpowiedniej obróbce, a następnie pozyskuje się z nich biały puder. W tej postaci możliwa jest do nabycia w sklepach ze zdrową żywnością, zaś w formie sprasowanej (tabletek) do kupienia jest w aptekach.
Naukowo rzecz ujmując inulina jest polisacharydem składającym się z cząsteczki glukozy i łańcucha cząsteczek fruktozy. Należy do grupy błonników pokarmowych zwanych fruktanami. Praktycznie jest węglowodanem obecnym w 36 tysiącach gatunków roślin, które służą zarówno do magazynowania energii, jak i do regulowania odporności na zimno. Powszechnie możemy ją spotkać w warzywach i owocach takich jak:
- por,
- szparagi,
- karczochy,
- łopanie,
- cykoria,
- mniszek,
- cebula,
- czosnek,
- bananay.
Inulina – jak stosować?
Inulinę można stosować w kuchni, dzięki jej higroskopijnym właściwościom. Podczas gotowania w wodzie przyjmuje postać galaretki, więc znajduje swoje zastosowane wszędzie tam, gdzie potrzebna jest skrobia, żelatyna czy mąka. Dodatkowym walorem jest lekka słodycz, dzięki czemu znajduje swoje zastosowanie w rozmaitych wypiekach, pieczywie i naleśnikach. Można nią osłodzić jogurt, mleko czy twarożek. Inulina traktowana jest również jako stabilizator emulsji – majonezów czy piany białkowej. Nie znajdzie ona swojego zastosowania jako zamiennik cukrów, ponieważ nie jest na tyle słodka, by osłodzić herbatę, a użyta w większej ilości może spowodować problemy żołądkowe.
Dzienne spożycie inuliny powinno wynosić 20 g, co jest równoznaczne z 3–4 łyżkami stołowymi. Osoby, które dopiero wprowadzają ją do swojej diety mogą spotkać się z pewnym dyskomfortem w jelitach, ponieważ wykazuje ona właściwości lekko przeczyszczające.