Ocet ryżowy – właściwości. Jak go zrobić? Czym zastąpić ocet ryżowy?
🕣 2 min czytania
Aktualizacja: 29 kwietnia, 2024
Ocet ryżowy wykorzystywany jest nie tylko do sushi, ale również do innych dań orientalnych, marynat czy warzyw. Celem dodania go do potraw jest nadanie potrawie charakterystycznych nut smakowo-aromatycznych oraz przedłużenie trwałości potraw. Czy ocet ryżowy wykazuje właściwości prozdrowotne?
Ocet ryżowy
Ocet ryżowy wytwarzany jest z fermentowanego ryżu lub wina ryżowego. Sporządzany jest w kilku państwach azjatyckich, czego efektem są różnice w smaku. Wyróżnia się odmianę japońską oraz chińską. Japoński ocet ryżowy jest łagodniejszy w smaku. Natomiast chiński jest kwaśniejszy i bardziej cierpki. To właśnie ten ocet jest najpopularniejszy w restauracjach sushi w Stanach Zjednoczonych i Europie. Czasami bywa aromatyzowany sosem sojowym, suszonymi płatkami rybnymi, owocami cytrusowymi, imbirem, płatkami chili, sezamem lub goździkami. Na rynku istnieją również inne odmiany octu ryżowego. Czerwony i czarny produkowany jest w Chinach. Czarny wytwarza się na bazie słodkiego ryżu, czasami może zawierać również sorgo lub proso. Najczęściej przybiera ciemną barwę, od czerwieni po czerń.
Warto wiedzieć, że im ciemniejsza barwa octu, tym intensywniejszy smak. Natomiast biały ocet ryżowy jest najbardziej zbliżony smakowo do octu spirytusowego, z tym że jest nieco łagodniejszy. Stosowany jest najczęściej do marynowania warzyw bądź do dań słodko-kwaśnych. Jednak najzdrowszy jest ocet brązowy, który wykazuje wiele korzystnych dla człowieka właściwości. Istnieje także winny ocet ryżowy, który, jak sama nazwa wskazuje, powstaje na bazie wina.
Ocet ryżowy – właściwości
Ocet ryżowy wykazuje wiele prozdrowotnych właściwości. Zalecany jest dla osób borykających się z nadmierną masą ciała, ponieważ wspomaga proces odchudzania. Bardzo często wykorzystywany jest przy zaburzonej gospodarce lipidowej, gdyż obniża poziom „złego” cholesterolu. Olej ryżowy wzmacnia również układ odpornościowy poprzez zwalczanie wolnych rodników oraz wspomaga pracę układu krwionośnego. Ponadto ma wyraźne właściwości antybakteryjne.
Jak zrobić ocet ryżowy?
Przepis na ocet ryżowy wydaje się banalnie prosty. Jednak okazuje się, że jego przygotowanie wcale proste nie jest. Ocet powstaje na drodze fermentacji alkoholowej i octowej składników na bazie ryżu.
Przepis na ocet ryżowy
rozwiń
Składniki:
- sypki ryż,
- cukier,
- rodzynki,
- sok z cytryny,
- pożywki oraz drożdże winne
Sposób przygotowania: Opłukane rodzynki zalać wrzątkiem i odstawić do momentu, aż napęcznieją. Drożdże winiarskie rozrobić według przepisu na opakowaniu. Ryż opłukać i wsypać na dno gąsiora. Ryż zalać wodą z cukrem, sokiem z cytryny, pożywką i rozdrobnionymi drożdżami. Gąsior zamknąć rurką fermentacyjną tak, aby powietrze nie dostało się do środka. Wino odstawić w ciepłe miejsce na około 6 tygodni. Następnie odkorkować butelkę i przykryć wieczko cienką warstwą gazy tak, aby powietrze dostało się do środka. Odstawić wino na około 2 tygodnie, a następnie zlać ocet przez gazę (aby zatrzymać osad) do szklanych butelek i szczelnie zakorkować. Powstały ocet ryżowy przechowywać w temperaturze pokojowej.
Czym zastąpić ocet ryżowy?
Ocet ryżowy można znaleźć najczęściej w specjalistycznych działach sklepów, gdzie występują różnorodne składniki niezbędne do przygotowania sushi. Jeśli jednak nie uda nam się go nabyć, można zastąpić go octem winnym, ewentualnie jabłkowym. Ocet winny charakteryzuje się łagodnym, delikatnym smakiem. Jest znakomitym dodatkiem do sosów i potraw słodko-pikantnych. Stanowi również doskonałą bazę do marynowania mięs lub przygotowywania sosów do pieczeni.
Ocet ryżowy jest podstawowym składnikiem sushi. Sprawdzi się u osób z nadmierną masą ciała oraz z zaburzoną gospodarką lipidową. Ze względu na jego prozdrowotne właściwości ocet ryżowy coraz częściej powinien gościć w naszych domach.
Dla porównania poczytaj na temat octu spirytusowego!
Literatura:
W. A. Spinosa, V. Santos, D. Galvan i in., „Vionegar rice produced by a submeraged fermentation process from alcoholic fermented rice”, Food science and Technology, 2015, 196–201.
Autor artykułu:
