Liść laurowy – właściwości. Wywar z liści laurowych i jego skutki uboczne

Drzewo triumfu. Jego piękno i niezwykły aromat docenili Grecy i Rzymianie. Natchnienie dla poetów, laur dla zwycięzców. W kuchni idealnie podkreśla smak dań, dodatkowo wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwgrzybicze, przeciwbólowe.

Wawrzyn szlachetny (Laurus nobilis), wiecznie zielony, dekoracyjny krzak. Aromatyczne listki, pochodzące z Azji Mniejszej i Półwyspu Bałkańskiego. Znany w Grecji i Rzymie od starożytności. Zdobił głowy wybitnych władców, sportowców, poetów. Składnik codziennych, jak i tych bardziej wyszukanych potraw, szczególnie w kuchni śródziemnomorskiej. O właściwościach leczniczych, które stosowane są w bólach reumatycznych. Zawiera olejki eteryczne, garbniki i związki gorczycowe. Wykorzystywany również przy schorzeniach skóry. Przeciwbólowy i przeciwzapalny.

 

Liść Laurowy

Powszechnie znany jako przyprawa używana do wielu potraw. Stosuje się do dań, by podkreślić ich charakter i smak. Idealny dodatek do zup, marynat, wywarów, w których gotuje się ryby, do aromatyzowania pieczeni z dziczyzny, czy różnego rodzaju sosów. Wysuszone liście laurowe długo zachowują swoje właściwości aromatyczne, walory smakowe sprawiają, że stały się nieodłącznym elementem wielu dań [1]. Jednak w sprzedaży dostępne są głównie zwietrzałe liście laurowe, które nie mają pożądanego aromatu. Najlepiej zaopatrzyć się na południu Europy w świeże listki laurowe i następnie zasuszyć je samodzielnie, by cieszyć się długo wartościowym aromatem w wielu daniach i wywarach. Smak liści laurowych jest nieco korzenny, balsamiczny, lekko gorzki, przypominający muszkat [2].

Właściwości liścia laurowego

Liść laurowy zawiera 1–3% olejku eterycznego, dodatkowo jest źródłem flawonoidów, lignan, laktonów seskwiterpenowych, alkaloidów izochinolinowych. W skład olejku laurowego (Oleum lauri) wchodzi 1,8-cineol, linalol, eugenol, kostunol, geraniol, pinen, felandren oraz terpineol. Liście laurowe obfitują w tłuszcze, związki azotowe, błonnik (do 29%) również sole mineralne [2,3].

Liść laurowy znalazł zastosowanie w maściach rozgrzewających, przeciwbólowych. Dodatkowo rozszerza naczynia krwionośne, co jest korzystne przy leczeniu reumatyzmu. Wykazuje działanie moczopędne, przeciwbólowe. Może być stosowany przy nadciśnieniu tętniczym, w cukrzycy, w występujących biegunkach, zapaleniach żołądka, chorobach skóry [4].

W badaniu wykazano, że olejek z liścia laurowego hamuje działanie α-glukozydazy, która powoduje szybszy wzrost glikemii poposiłkowej, tym samym wykazuje działanie przeciwcukrzycowe. Za działanie odpowiedzialne są 3 składniki zawarte w olejku eterycznym tj.: α-pinen, limonen, cyneol [5]. W badaniu Khan i wsp. badano wpływ proszku z liści laurowych w ciastkach na wzrost glikemii poposiłkowej. Z badania wynika, że stanowiły smakowity produkt, który redukował odpowiedź glikemiczną w organizmie [6].  

Leczniczo można wykorzystywać wywar lub rozdrobniony w formie maści i nakładany na skórę. Jak wynika z literatury liść laurowy można stosować również przy wysokim kwasie moczowym. W badaniu na szczurach wykazano, że wyciąg z liści laurowych 0,5 mg zwiększał wydzielanie kwasu moczowego, co może mieć duże znaczenie w leczeniu dny moczanowej [4]. Właściwości te wynikają z zawartych w liściach składników aktywnych. Są to między innymi: taniny, flawonoidy, olejki eteryczne czy kwas cytrynowy, eugenol. Zawarte w liściach taniny mają działanie ściągające oraz zapobiegają biegunkom [2,4].

Wyciągi z liścia laurowego mają korzystny wpływ na krążenie krwi, wzmaganie skurczów mięśnia sercowego. Wykazuje działanie protekcyjne dla wątroby, działa żółciopędnie i żółciotwórczo. Wpływa na diurezę oraz wydzielanie potu, co wpływa na usuwanie szkodliwych metabolitów. Działa antybakteryjnie, antyseptycznie, przeciwzapalnie [6,7]. W badaniu Peixoto i wsp. stwierdzono działanie przeciwgrzybicze na Candida albicans, prawdopodobnie ze względu na zawarte monoterpeny i seskwiterpeny w olejku z owoców wawrzyna szlachetnego [8].

Wykorzystywany również w przeziębieniach ze względu na działanie przeciwzapalne, wykrztuśne i napotne [2,3,9].

Wywar z liści laurowych

Napar z liści laurowych sporządza się z 2 łyżek na szklankę wrzącej wody, następnie przykrywa się i odstawia na 30–40 min. Należy wypijać 3–4 razy dziennie. Wywar różni się tym, że powinien po zalaniu wrzątkiem zostać dodatkowo zagotowany (przez około 5 minut). Po przecedzeniu można wypijać lub wykorzystać do wielu potraw. Napary oraz wywary z liści laurowych będą działać silnie antyoksydacyjnie i hamująco na powstawanie miażdżycy tętnic [10].

 

Wywar z liści laurowych – skutki uboczne

Przez działanie moczopędne może wpływać na wypłukiwanie niektórych minerałów z diety. Brak badań na temat skutków ubocznych stosowania liści laurowych podczas ciąży i dla kobiet w okresie laktacji. Używany jako przyprawa nie stanowi zagrożenia dla zdrowia, przy stosowaniu leczniczo, tak jak przy każdym produkcie, należy zachować rozwagę i umiar.

To właśnie w diecie śródziemnomorskiej, która powszechnie jest znana ze swojego prozdrowotnego działania nieodłącznym elementem są liście laurowe. Ich dodatek do dań wpływa na walory smakowe i zapachowe, usprawnia proces trawienia. Ważny ze względu na działanie antyoksydacyjne, antyseptyczne oraz przeciwbólowe.