Niedoczynność tarczycy u dzieci – objawy i dieta

Aktualizacja: 10 marca, 2025

Niedoczynność tarczycy to coraz powszechniej występująca jednostka chorobowa. Najczęściej kojarzy nam się z osobami dorosłymi, jednak w literaturze możemy znaleźć takie jej odmiany, które związane są z wiekiem dziecięcym lub nawet noworodkowym.

Niedoczynność tarczycy u dzieci

Jak pokazują publikacje u najmłodszych związana jest ona z niewystarczającą syntezą T4. Jej przyczyną jest również niewydolność osi podwzgórzowo-przysadkowo-tarczycowej. Aż 85% przypadków to postaci sporadyczne (niegenetyczne, przypadkowe), 15% dziedziczenie autosomalne recesywne [1]. Ponadto badania wskazują, że na subkliniczną formę niedoczynności aż 3-krotnie częściej cierpią dzieci chorujące już na inną, współistniejącą jednostkę chorobową, w tym cukrzycę typu II, czy zespół Downa [2].

Objawy niedoczynności tarczycy u dzieci

Do głównych objawów, które widoczne są u nieco starszych dzieci, należą zaburzenia wzrostu oraz zahamowanie rozwoju psychicznego dziecka. Można również zaobserwować zaburzenia przemiany materii oraz rozwoju płciowego przynależnego do wieku pacjenta. U nieco starszych dzieci głównymi objawami wskazującymi na daną jednostkę chorobową są:

• zmęczenie,
• senność,
• osłabienie,
• zaparcia,
• nadmierna masa ciała w stosunku do wzrostu [2].

Badacze zwracają uwagę, że rozpoznanie niedoczynności u noworodków nie jest łatwe. Dzieci mają bowiem długość ciała i masę urodzeniową mieszczącą się w granicach norm, nieco zwiększony tylko obwód głowy. Do objawów, które mogą wzbudzić niepokój i możliwe są do zaobserwowania przez rodziców należą:

• ospałość,
• hipotonia,
• chrapliwy płacz,
• trudności z karmieniem,
• suchość skóry,
• hipotermia,
• przedłużanie się fizjologicznej żółtaczki [1].

Dieta dziecka z niedoczynnością tarczycy

Odpowiednio skomponowana dieta może wspomóc leczenie. Należy szczególną uwagę zwrócić na:

• alergeny, w tym gluten i laktozę: najlepiej wykonać badania na nietolerancję tych składników pokarmowych oraz zastosować dietę eliminacyjno-rotacyjną;
• dieta bogata w selen, żelazo, cynk, wit. D, wapń (a więc wprowadzenie do menu orzechów, nasion i pestek, produktów nabiałowych fermentowanych o ile nie występuje alergia, warzyw i owoców);
• dieta bogatoresztkowa, racjonalna.

Podstawą leczenia niedoczynności w wieku dziecięcym jest więc przede wszystkim zgodna z zapotrzebowaniem i racjonalna dieta, a także wnikliwa obserwacja ciała, by nie przeoczyć oznak patologii, jakie kieruje.