Lapacho – właściwości. Kora i herbata lapacho

Aktualizacja: 8 czerwca, 2020

Lapacho to stosunkowo słabo znane drzewo pochodzące z rejonów Ameryki Środkowej i Południowej. Podobnie jak w przypadku popularniejszej już yerba mate, słynie ze swojego zdrowotnego wpływu na organizm człowieka. Coraz powszechniej jest stosowana nie tylko w rejonach rodzimych, ale na całym świecie. Wśród korzyści leczniczych wymienia się m.in. pomoc w walce z nowotworami, a także działanie łagodzące reumatyzm.

Lapacho

Lapcho jest drzewem, wytwarzającym duże kwiaty, naturalnie występującym we wspomnianej już Ameryce Łacińskiej, głównie w lasach tropikalnych. Uprawiana jest także na południu Florydy. Może osiągnąć wysokość nawet 150 stóp oraz szerokość 6 stóp. Najbardziej użyteczną częścią rośliny okazuje się być kora, z której wewnętrznej części przygotowuje się napary, zwane popularnie „herbatkami Inków”. Poza swoimi cechami wpływającymi na człowieka, stosowana jest głównie jako roślina ozdobna, zdobiąc ulice wielu miast, m.in. Argentyny. Badając skład lapacho naukowcy odnaleźli w niej bogate źródła żelaza, wapnia, manganu czy magnezu oraz ponad 20 substancji biologicznie czynnych wykazujących wiele rozmaitych właściwości. Od wielu lat jest używana przez plemiona z Nikaragui czy Kolumbii jako lek przeciwgorączkowy, przeciwbiegunkowy, na anemię, a nawet na malarię. W Peru natomiast służy jako preparat na cukrzycę.

Właściwości lapacho

Wśród właściwości zdrowotnych lapacho głównie wymienia się funkcję bakteriobójczą, grzybobójczą, przeciwwirusową, a także przeciwzapalną. Poza tym zmniejsza ryzyko wystąpienia nowotworów, zabija pasożyty, jak również komórki białaczki. Łagodzi ból, co więcej rozrzedza krew, dzięki czemu jest przydatne w miażdżycy oraz zakrzepicy. Dodatkowo zwiększa odporność, a nawet łagodnie przeczyszcza. Zastosowanie znajduje przy problemach żołądkowych (tj. wrzody, nieżyty żołądka) czy chorobach skórnych, a nawet wątroby. Skuteczne okazuje się także być w przypadłościach oddechowych, jak astma, nieżyty oskrzeli czy rozmaite alergie. Udowodniono także zbawienny wpływ na reumatyzm oraz ból towarzyszący zapaleniu stawów. Można znaleźć badania, które opisują pozytywne aspekty drzewa przy hamowaniu replikacji wirusa HIV-1. Należy jednak pamiętać o skutkach ubocznych jakie mogą wystąpić przy spożywaniu naparu. Według naukowców zmniejsza krzepliwość krwi, może wchodzić w interakcje z lekami, jak aspiryna, czy rozrzedzającymi krew i wywoływać krwawienia. Ostrożne powinny być osoby chore na hemofilię, a także kobiety ciężarne i karmiące, gdyż prawdopodobnie zwiększa ryzyko wystąpienia wad wrodzonych, a także poronień. W niektórych sytuacjach odczuwalne mogą być nudności, wymioty, biegunka czy zawroty głowy, jak również mogą wystąpić reakcje alergiczne.

Kora lapacho

Oprócz wyżej wymienionych właściwości, kora lapacho stymuluje makrofagi, czyli komórki układu odpornościowego. Ponadto skuteczna wydaje się być przy kandydozach układu pokarmowego, bowiem niszczy grzyby. Podobnie w przypadku bakterii, dlatego zastosowanie znajduje również przy zwalczaniu np. grypy. Według badań naukowych surowiec ten wpływa także na wirusa opryszczki. Suszoną korę można łatwo dostać w stacjonarnych sklepach zielarskich oraz w internetowych, a cena nie jest zbyt wygórowana i sięga ok. 10 zł za 50 g suszu.

Herbata lapacho

Herbata, czyli napar z zewnętrznej części kory drzewa.

Herbata Inkków:

• 0,5 l wody
• 2 łyżeczki kory drzewa Lapacho

Wodę zagotuj, a następnie dodaj korę. Gotuj całość 5 minut na niewielkim ogniu. Po tym czasie odstaw napar, pod przykryciem, na 15 minut.

Gotowa herbata jest brązowego koloru i charakteryzuje się gorzkim smakiem z trawiastą nutą. Można ją pić codziennie, jednak należy ograniczyć się do maksymalnie 8 filiżanek w ciągu dnia. Napar nie zawiera kofeiny.

Podsumowując herbatka z lapacho zdecydowanie wzmacnia nasz organizm, a nawet działa profilaktycznie na występowanie nowotworów czy wspomaga leczenie chorób serca. O jej skuteczności mówi samo wykorzystywanie od dziesiątek lat w medycynie ludowej Inków. Należy jednak pamiętać, że podobnie jak w przypadku większości środków, umiar jest najważniejszy i nie należy przekraczać dobowej maksymalnej dawki (8 filiżanek).