Mumio – właściwości, skład, przeciwwskazania. Mumio na oczyszczanie

🕣 3 min czytania

Aktualizacja: 27 lutego, 2024

Czarna substancja, zwana mumio, stosowana była od tysięcy lat, zanim medycyna rozwinęła się w stopniu, jakim jest teraz. W medycynie ajurwedyjskiej była cenionym lekiem na wiele dolegliwości, natomiast w dzisiejszych czasach przechodzi swój renesans. W internecie znaleźć można długie listy schorzeń, które można skutecznie wyleczyć z pomocą mumio. Łatwa dostępność i egzotyczna aura tego produktu są bardzo zachęcające dla konsumentów. Czy mumio pod postacią niepozornego czarnego proszku istotnie można nazwać panaceum? 

Mumio 

Mumio to rodzaj wosku mineralnego, który powstaje w wyniku naturalnych procesów rozkładu tkanek roślinnych. Inna jego nazwa to shilajit, bądź bardziej potocznie „krew góry” albo „łzy góry”. Mumio nie ma stałej formy, jest kleistą substancją podobną do smoły. Najczęściej jest barwy brunatnej do wręcz czarnej. Charakteryzuje się swoistym, żywicznym zapachem i dobrą rozpuszczalnością w wodzie. Osadza się w wysoko położonych grotach i jaskiniach górskich. Występuje w różnych rejonach Azji, głównie w Himalajach, ale również w Ałtaju, Karakorum i Wyżynie Tybetańskiej.

Shilajit jest łatwo dostępnym produktem, zarówno w formie proszku, roztworu, jak i tabletek. Mumio jest również składnikiem maści na bazie roślinnych olejów, które również wykazują korzystne właściwości. Takie produkty bez większego problemu można dostać w sklepach zielarskich oraz internetowych. Cena mumio jest również przystępna, choć zależy od sklepu i firmy oferujących ten minerał.

Mumio może być stosowane jako kosmetyk do twarzy i ciała, ale można go również spożywać jako suplement diety. 

Mumio – skład

Skład mumio jest zależny od regionu, z którego jest ono wydobywane. Wynika to z różnic w pospolicie występującej roślinności, glebie czy mikroflorze, jaka brała udział w tworzeniu mumio na poszczególnych terenach. W większości składnikami mumio są związki organiczne, głównie kwas fulwowy, tri terpeny i kwasy humusowe. Około 20–40% zawartości shilajitu stanowią związki mineralne, wśród których znajdziemy żelazo, cynk, chrom czy miedź.

Mumio – właściwości

Mumio ma opinię niemal cudownego leku. Na stronach sklepów internetowych, producenci wyrobów z mumio podają listę wskazań do stosowania. Mają one pomagać w bólu mięśni i stawów, wzmacniać kości, skórę oraz paznokcie. Mumio ma korzystnie wpływać na układ odpornościowy i wspomagać usuwanie z organizmu szkodliwych substancji, które dostały się do niego z wodą lub pokarmem.

Niewykluczone, że mumio faktycznie usprawnia naturalne procesy, które zachodzą w organizmie, ponieważ zawiera mnóstwo substancji mineralnych oraz biologicznie czynnych związków organicznych. Te z kolei są często niezbędne do tworzenia DNA, produkcji enzymów i innych substancji, które są potrzebne organizmowi na poziomie komórkowym. 

Zawarte w mumio składniki mają również właściwości przeciwutleniające, co również jest bardzo istotne dla prawidłowego funkcjonowania komórek organizmu. Wolne rodniki, które każdego dnia wnikają ze środowiska zewnętrznego, bądź powstają w organizmie, jako uboczny efekt jego metabolizmu, uszkadzają drobne struktury w komórkach. Konsekwencją tego działania jest chociażby przyspieszenie procesów starzenia się organizmu. Dostarczając przeciwutleniaczy zawartych w mumio, można zmniejszyć szkodliwe działanie wolnych rodników i zachować młodość na dłużej. 

Mumio wykazuje również działanie antybakteryjne. Jego skuteczność działania wykazano w przypadku pałeczek Salmonella.

Mumio – przeciwwskazania

Nie ma wielu rzetelnych badań, na temat wpływu mumio na organizm człowieka, z tego powodu nie ma również wyraźnych ustaleń, co do przeciwwskazań odnośnie jego stosowania. Zasadniczo jest to po prostu skoncentrowana dawka substancji organicznych i mineralnych, zatem nie powinna ona być szczególnie niebezpieczna dla zdrowia. 

Są jednak pewne zasady bezpieczeństwa, które warto stosować, aby suplement nie przyczynił się do utraty zdrowia. 

    • Jeśli wystąpiły jakiekolwiek objawy alergii, lepiej zaprzestać stosowania suplementu.
    • Kiedy stosuje się wiele leków lub suplementów diety, wówczas znacząco wzrasta ryzyko interakcji między nimi. Wzrasta również prawdopodobieństwo przedawkowania któregoś z makro lub mikroelementów zawartych w preparatach.
    • Warto przestrzegać zaleceń producenta i nie zażywać preparatu w większych dawkach, niż jest to zalecane. 
    • Również picie alkoholu jest niewskazane w momencie przeprowadzania kuracji preparatami z mumio.

Mumio na oczyszczanie 

Kuracja oczyszczająca może być przeprowadzona samodzielnie w domu. Polega ona na wypijaniu niewielkiej ilości roztworu mumio raz lub kilka razy na dobę. Zalecana dawka to około 0,2 grama, którą rozpuszcza się w wodzie. Najlepiej używać wody destylowanej, ponieważ wtedy składniki mumio nie wejdą w reakcję z innymi pierwiastkami i jego właściwości pozostaną niezmienione. 

Przyjmując mumio raz dziennie, należy wypijać je przed snem, przynajmniej 3 godziny po ostatnim posiłku. Jeżeli kuracja polega na stosowaniu kilku dawek roztworu, wówczas należy je przyjmować od 30 minut do godziny przed posiłkiem. Standardowo kuracja trwa 20–30 dni.

Podsumowując, mumio jest substancją naturalną o bogatym składzie. Może dostarczyć mikroelementów, o których niedoborach nie mamy nawet pojęcia i dzięki temu wpływać korzystnie na różne funkcje organizmu. Warto jednak mieć świadomość, że nie istnieje cudowny lek na wszystko i mumio nie jest tutaj wyjątkiem. Choć nie powinno zaszkodzić, lepiej nie przekraczać dziennej dawki, a jeśli dodatkowo bierzemy wiele leków i suplementów diety, warto poinformować o tym swojego lekarza.

Literatura:

  1. https://www.zdrowonaturalnie.pl/2017/01/zywe-mumijo-gabinety-shilajiit-mumijo.html
  2. https://www.cbi.eu/sites/default/files/market_information/researches/product-factsheet-shilajit-nepal-germany-2015.pdf
  3. https://pl.wikipedia.org/wiki/Mumio
  4. Enkh-Oyun T., Narangerel B., “Results for antibiotic -likeness activity of the mumioagainst salmonella spp”, Mongolian Journal of Agricultural Sciences №13 (02), 2014:27-28
Opublikowano ponad miesiąc temu
Oceń artykuł
5/5 - (1 głosów)
Autor artykułu:
Paulina Żukowska , Dyplomowany dietetyk z zawodu i pasji.
Dodaj do ulubionych