BMI – czy dobrze wszystkim znany wskaźnik jest miarodajny?
Doskonale wszystkim znany wskaźnik określania prawidłowej masy ciała w niektórych przypadkach może być niemiarodajny. Dlatego też, trzeba stosować go z rozwagą. Dowiedz się, w jakich sytuacjach należy ograniczyć zaufanie w stosunku do tego parametru.
Wskaźnik BMI
Wskaźnik BMI (ang. Body Mass Index lub wskaźnik Queteleta II) pozwala w szybki i łatwy sposób oszacować prawidłową masę ciała oraz ryzyko wystąpienia otyłości i chorób jej towarzyszących, dlatego jest dość powszechnie stosowany. To jednak wskaźnik dość nieprecyzyjny. Niekiedy jego nieumiejętne stosowanie może prowadzić do niewłaściwej klasyfikacji.
Obliczanie BMI
W sieci znajdziesz wiele aplikacji i kalkulatorów, za pomocą których szybko wyliczysz swoje BMI. Możesz też samodzielnie wykonać proste obliczenia posługując się wzorem:
BMI = masa ciała [kg] / wzrost 2, czyli dzieląc masę ciała wyrażoną w kilogramach przez wzrost wyrażony w metrach i podniesiony do kwadratu.
Jak interpretować BMI?
Światowa Organizacja Zdrowia stworzyła podział według następujących kryteriów:
- BMI poniżej 18, 5 – niedowaga
- BMI 18, 5–25 – prawidłowa waga
- BMI 25–30 – nadwaga
- BMI 30–35 – otyłość I stopnia
- BMI 35–40 – otyłość II stopnia
- BMI powyżej 40 – otyłość III stopnia
Niskie BMI (poniżej 18) zwiększa także szansę zachorowania na osteoporozę. Zbyt mała masa ciała jest szczególnie niebezpieczna dla kobiet, ponieważ prowadzi do poważnych zaburzeń hormonalnych i do wtórnego braku miesiączki . Zbytnie wychudzenie jest bardzo niebezpieczne i zaburza funkcjonowanie całego organizmu. Prawidłowa masa ciała oscyluje w przedziale 18–25 wskaźnika BMI. Gdy wartość liczbowa wskaźnika przekroczy 25 wzrasta ryzyko wystąpienia chorób serca, nadciśnienia i cukrzycy typu II i niektórych typów nowotworów. Powinno się wtedy ograniczyć spożywanie pokarmów bogato energetycznych i zadbać o zwiększenie aktywności fizycznej, aby unormować masę ciała i poprawić ogólny stan zdrowia. Gdy wartość wskaźnikowa przekroczy 30 mamy do czynienia z otyłością.
Czy można ufać BMI?
Korzystając z BMI trzeba pamiętać, że istnieją wyjątki, w których nie należy sugerować się tym wskaźnikiem. W jakich przypadkach nie jest on rzetelny?
- Wskaźnik ten może być stosowany wyłącznie w przypadku osób dorosłych. Aby prawidłowo określić masę ciała dzieci i stale rozwijających sie młodych osób stosuje się siatki centylowe.
- Trzeba mieć na uwadze, że optymalne współczynniki BMI zmieniają się wraz
z kategorią wiekową. U osób starszych, kryteria oceny wartości wskaźnika są nieco inne niż u osób w wieku produkcyjnym. Wraz z wiekiem dokonują się zmiany
w składzie ciała, które wpływają na kształtowanie się wartości wskaźnikowych. Dochodzi m.in. do sarkopenii, czyli zaniku tkanki mięśniowej. Zmniejsza się też wzrost takich osób, co związane jest z postępującą kompresją kręgów i kifozą kręgosłupa. - Wyjątek stanowią też osoby z wysoką masą mięśniową, czyli sportowcy. Wskaźnik BMI, co prawda, pozwala ocenić masę ciała, ale niewiele mówi o jego składzie, a jest to bardzo istotna informacja. Kulturyści mogą mieć BMI wskazujące na otyłość. Tymczasem w rzeczywistości posiadają oni przecież niewielką ilość tkanki tłuszczowej. Natomiast wysocy i szczupli lekkoatleci, miewają BMI wskazujące na niedowagę.
- Oczywiście, kobiety w ciąży również nie powinny bezkrytycznie polegać na BMI. Wskaźnik może być pomocny w szacowaniu prawidłowego przyrostu masy ciała ciężarnej, ale nie może być bezwzględnym wyznacznikiem. Trzeba zwrócić uwagę, że stopień przybierania na wadze w czasie ciąży jest różny w poszczególnych trymestrach ciąży. Jest to bardzo indywidualna kwestia.
Wskaźnik użytkowany jest już 1,5 wieku. Od tego czasu nauka poczyniła ogromne postępy, dlatego BMI zwykle weryfikuje się z innymi parametrami, np. obwodem pasa (WHR) czy z pomiarem grubości fałdów skórnych. Lepszym wyborem jest też zyskujący na popularności wskaźniki BF% – określający ilość zawartości tłuszczu w organizmie. Alternatywą dla popularnego BMI jest również nowopowstały wskaźnik – ABSI (A Body Shape Index).
Literatura:
- WHO: Physical status: the use and interpretation of anthropometry. Report of a WHO Expert Committee. WHO Technical Report Series 854. Geneva, World Health Organization, 1995.
- CDC: Body Mass Index: Considerations for Practitioners. [on-line:http://www.cdc.gov/obesity/downloads/bmiforpactitioners.pdf]
- Kragelund C, Omland T: A farewell to body-mass index?. Lancet 366, s. 1589–91, 2005.
- Nevill A M, Stewart AD, Olds T, Holder R: Relationship between adiposity and body size reveals limitations of BMI. Am. J. Phys. Anthropol., 129, s. 151–156, 2006.
- Mazurek A, Wrońska A, Kmieć Z: Patogeneza i leczenie otyłości u osób
w podeszłym wieku. Forum Medycyny Rodzinnej tom 2, nr 6 s. 435-444, 2008. - Daniels RS: The Use of BMI in the Clinical Setting. Pediatrics 124, S. 35-S41, 2009.