Histydyna – działanie i zastosowanie
Histydyna to aminokwas niezwykle często wchodzący w skład suplementów czy też odżywek białkowych mających na celu wspomaganie wzrostu masy mięśniowej, a także redukcji tkanki tłuszczowej. Niewiele osób wie, że prawdopodobnie jest ona też bardzo skuteczna w walce z otyłością. Przeczytaj artykuł i dowiedz się, czym tak naprawdę jest histydyna i jakie wykazuje działanie.
Histydyna
Histydyna to związek zaliczany do grupy aminokwasów egzogennych, zatem należy dostarczyć ją wraz z pożywieniem. Do produktów będących jej dobrym źródłem zalicza się głównie mięso (zwłaszcza drób), jaja, ryby oraz produkty mleczne. Pełni ona w ustroju niezmiernie istotne funkcje, m.in. stanowi główny składnik budulcowy mioglobiny, która odpowiedzialna jest za magazynowanie tlenu w mięśniach. Dodatkowo uczestniczy w syntezie kwasów nukleinowych (będących podstawą DNA, a także bierze udział w syntezie hemoglobiny (transportującej tlen we krwi). Uważa się również, że ma działanie chroniące ustrój przed promieniowaniem UV. W niektórych przypadkach mamy do czynienia z histydynemią – zaburzeniami w metabolizmie tegoż aminokwasu. Głównymi objawami takiego stanu są:
- niedorozwój umysłowy (łagodny/umiarkowany),
- niedorozwój fizyczny,
- opóźniony rozwój mowy oraz zaburzenia wymowy,
- chwiejność emocjonalna,
- drżenie,
- ataksja,
- psychozy.
Wówczas stężenie histydyny w ustroju zwiększa się i często mamy do czynienia z reakcją alergiczną. W takiej sytuacji należy jak najszybciej zastosować dietę ubogą w owy składnik. Dodatkowo jego niedobory występują zwykle u osób cierpiących na mocznicę, reumatoidalne zapalenie stawów, nadpobudliwość psychoruchową, schizofrenię oraz różne rodzaje manii. U zdrowych osób pozyskuje się ją w odpowiednich ilościach od bakterii jelitowych, które syntetyzują owy związek. Ostrożność należy zachować z suplementacją, gdyż zwykle z dietą można spokojnie pokryć zapotrzebowanie, a łatwo jest doprowadzić do nadmiaru histydyny w organizmie.
Histydyna – działanie
Histydyna ma wieloraki wpływ na organizm. Wymienić można m.in. udowodnioną ujemną korelację między występowaniem zaćmy oraz jej nasileniem a stężeniem histydyny w diecie. Daje to możliwość snucia wniosków, iż jadłospis bogaty w ten składnik zapobiega występowaniu zaćmy, a także łagodzi jej objawy. Aminokwas ten może być też niezwykle skuteczny w przypadku diabetyków. Co więcej, podaż histydyny prawdopodobnie poprawia odporność na insulinę poprzez tłumienie ekspresji cytokiny prozapalnej w adipocytach, a nawet wpływa na zmniejszenie BMI i jednocześnie masy tłuszczowej. Badania sugerują również aktywność hamującą stany zapalne, a także stres oksydacyjny u otyłych kobiet z zespołem metabolicznym. Właśnie z tego względu uważa się, że histydyna nadaje się jako środek służący walce z otyłością. Ponadto w wielu analizach zauważono jej aktywność neuroprotekcyjną, hepatoprotekcyjną, a także przeciwzwłóknieniową. Udowodniono, że zmniejsza ona zdolność do wytwarzania kwasu lizofosfatydowego, odgrywającego istotną rolę w zwłóknieniu wątroby. Nie zapominajmy też o jej znaczącym wpływie na proces wytwarzania nowych białek i równocześnie syntezę protein wchodzących w skład tkanki mięśniowej. Jest ona również ważnym transporterem licznych pierwiastków, m.in. żelaza czy cynku, które niezbędne są do prawidłowego funkcjonowania całego organizmu, w szczególności serca.
Histydyna – zastosowanie
Najlepszym źródłem tego składnika bez wątpienia jest dieta bogata w produkty pochodzenia naturalnego. W przypadku trudności z pokryciem zapotrzebowania na owy związek można oczywiście skorzystać z suplementów. Ze względu na to, iż histydyna zwykle nie występuje samodzielnie w preparatach, ciężko określić ścisłą dawkę, którą należy przyjmować lub też której warto przestrzegać. Przyjmuje się, że dawka dla sportowców, którym zależy na przyroście masy mięśniowej, to ok. 8 mg/kg masy ciała. Należy jednak zachować ostrożność, gdyż przedawkowanie tego aminokwasu skutkować będzie stresem i nasileniem zaburzeń psychicznych, w tym lęków i schizofrenii.
Podsumowując, histydyna jest aminokwasem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania organizmu, w tym wzrostu i tworzenia nowych komórek. W przypadku jej nadmiaru warto zastosować dietę eliminującą. Niedobór natomiast najlepiej leczyć dietą bogatą w ową substancję. W ostateczności można sięgnąć po suplementy, jednak należy wówczas zachować szczególną ostrożność, by nie przedawkować i nie doprowadzić np. do rozwoju zaburzeń psychicznych.
Literatura:
- El-Batch M., Ibrahim W., Said S., Effect of histidine on autotaxin activity in experimentally induced liver fibrosis. J Biochem Mol Toxicol, 2011,
- Farshid A. A., Tamaddonfard E., Najafi S. Effects of histidine and n-acetylcysteine on experimental lesions induced by doxorubicin in sciatic nerve of rats, Drug Chem Toxicol, 2015,
- Feng R. N., Niu Y. C. i in., Histidine supplementation improves insulin resistance through suppressed inflammation in obese women with the metabolic syndrome: a randomised controlled trial, Diabetologia, 2013,
- Remo S. C., Hevroy E. M. i in., Dietary histidine requirement to reduce the risk and severity of cataracts is higher than the requirement for growth in Atlantic salmon smolts, independently of the dietary lipid source, British Journal of Nutrition, 2014, Vol. 111. 10/1759–72,
- Sun X., Feng R. i in., Histidine supplementation alleviates inflammation in the adipose tissue of high-fat diet-induced obese rats via the NF-κB- and PPARγ-involved pathways, Br J Nutr, 2014,
- Waagbo R., Trosse C. i in., Dietary histidine supplementation prevents cataract development in adult Atlantic salmon, Salmo salar L., in seawater, Br J Nutr, 2010.