Estragon – przyprawa o leczniczych właściwościach. Opis, charakterystyka, zastosowanie
Aktualizacja: 4 kwietnia, 2024
Ta niepozorna roślina zwana również bylicą dragankiem jest przyprawą szczególnie docenianą w zachodniej Europie. W wielu krajach jest już powszechnie uprawiana. Jej zastosowanie w kuchni wymaga jednak pewnej wiedzy, aby nie popsuć przygotowywanych potraw. Niektórzy doceniają tylko i wyłącznie jej walory lecznicze.
Estragon – właściwości
Ta niezwykle aromatyczna roślina jest uprawiana ze względu na charakterystyczny smak liści. To właśnie ta część rośliny jest najbardziej pożądana. W Polsce uprawia się odmianę zwaną dragankiem lub głupichem. Smak estragonu można porównać do lekko gorzkiego, przypominającego anyż. Jako surowiec przyprawowy najlepiej pozyskiwać młode liście, ponieważ te będą mocno aromatyczne, starsze zaś mogą mieć nieco intensywniejszy, gorzkawy smak.
Komponowanie tej przyprawy wraz z posiłkami nie powoduje podnoszenia ciśnienia (jak to się dzieje zazwyczaj przy stosowaniu m.in. soli), dlatego bardzo jest ceniona w dietach bezsolnych. Jej stosowanie nie przyczynia się do wypłukiwania soli mineralnych z pokarmów. Stosować tę przyprawę można zarówno w postaci suszonej, jak i świeżej. W przypadku stosowania niezasuszonych liści estragonu należy uważać z długością gotowania jej z komponentami całego posiłku, gdyż po zbyt długim czasie zaczyna być mocno gorzka i dominować smak całego dania. Rozwiązaniem wcale nie musi być rezygnowanie z tej przyprawy, lecz dodawanie jej pod koniec gotowania. Nie należy również przesadzać z nadmiernym doprawianiem dań tym ziołem ze względu na jego mocny aromat. Estragon zawiera dużo witaminy C, która m.in. wzmacnia naszą odporność, jest doskonałym antyutleniaczem oraz witaminy A, która np. ma dobroczynny wpływ na nasz wzrok czy skórę.
Estragon – zastosowanie
Ta roślina ma dwojakie zastosowanie przekładające się na dwa obszary: kulinarny oraz leczniczy. Od dawien dawna znajduje swoich zwolenników w jednym i drugim. Tak więc biorąc pod lupę tematykę kulinarną:
- najczęstsze zastosowanie będzie miała z octem oraz rybami,
- świeża postać najlepiej komponuje się z sałatkami oraz zupami,
- świetnie nadaje się do kiszenia ogórków i kapusty,
- podkreśla smak sosów m.in. tatarskiego,
- udoskonala i podkreśla smak wszelakich mięs.
Na przestrzeni lat lekarskie opinie na temat tego zioła były i nadal są pozytywne. Zauważono m.in., że stosowanie tej rośliny przekłada się np. na:
- poprawię apetytu i usprawnianie procesów związanych z trawieniem, dlatego też stosuje się ją przy zaburzeniach żołądkowo-trawiennych,
- działanie przeciwzapalne i antyseptyczne, a także wspomagające zwalczanie niektórych pasożytów,
- działanie moczopędne,
- niwelowanie problemów reumatycznych, artretycznych, skazy moczanowej.
Sięgając do literatury można na pewno znaleźć o wiele więcej przykładów zastosowań tej niepozornej, ale jakże wyjątkowej rośliny.
Ocet estragonowy – przepis
Na uwagę zasługuje ocet estragonowy. Odpowiednio przygotowany może być pomocny w wielu schorzeniach zdrowotnych, a także śmiało wykorzystywany w kuchni. Estragon ma wspaniałą właściwość nadawania smaku octowi. Sporządzenie takiej mikstury nie jest skomplikowane. Do słoja o określonej wielkości (zależnej od tego, jaką ilość octu estragonowego chcemy otrzymać) wlewamy około ¾ wyselekcjonowanego octu winnego. Może być również jabłkowy lub spirytusowy. Następnie do słoja wkładamy kilka świeżych gałązek estragonu wraz z listkami. Na koniec można wycisnąć jeszcze kilka kropel soku z cytryny. Tak przygotowaną mieszankę zakręcamy szczelnie i odstawiamy na czas około 10–14 dni. Codziennie należy delikatnie wstrząsnąć całością. Po określonym czasie zawartość przecedzamy i cieszymy się jej walorami smakowymi lub leczniczymi.
Dla początkujących fanów ziół opcja wypróbowania estragonu może okazać się kusząca pod wieloma względami. Zapewne niektórzy już nie wyobrażają sobie swojej codzienności bez jego stosowania. Dlatego też, może i warto eksperymentować i chociaż raz zasmakować estragonu.
Literatura:
Geoff Burnie i inni: Botanica. Rośliny ogrodowe. Könemann, 2005. ISBN 3-8331-1916-0.