Leczenie naturalne candidy. Zioła na candidę

Aktualizacja: 22 maja, 2024

Strony internetowe roją się od wielu informacji, które często mocno mijają się z prawdą. W ostatnim czasie można było zaobserwować wzrost zainteresowania tematem odgrzybiania organizmu. Czy na pewno każdy z nas powinien bać się Candidy, grzyba naturalnie zasiedlającego nasz organizm?

Candida jest grzybem z rodzaju drożdżaków, który w naturalnych i fizjologicznych warunkach zamieszkuje w naszym organizmie. Miejscem bytowania są jama ustna, przewód pokarmowy, pochwa, a także powierzchnia skóry. Wyróżnia się ponad 150 gatunków Candidy, natomiast tylko 9 z nich uznano za patogenne (chorobotwórcze) i niebezpieczne dla organizmu człowieka. Nadmierny przerost Candidy, czyli kandydoza często dotyczy powierzchownych i miejscowych infekcji przebiegających bez wpływu na całe układy (np. pokarmowy, rozrodczy), a zdecydowanie rzadziej powoduje głębokie zakażenia.  Na rozwój kandydozy uogólnionej zdecydowanie narażone są:

• osoby często zażywające antybiotyki lub leki sterydowe,
• osoby otyłe, chore na cukrzycę,
• osoby po przeszczepach, zażywające leki immunosupresyjne, mające choroby przebiegające z obniżoną odpornością (m.in. AIDS)
• pacjenci hospitalizowani, szczególnie osoby wymagające założenie cewnika i mające zabiegi.

Candida – objawy neurologiczne i skórne

Warto zaznaczyć, że objawy zarówno skórne i neurologiczne można zaobserwować u osób, u których doszło do nadmiernego i nie kontrolowanego rozwoju Candidy w organizmie. W przypadku potwierdzonej badaniami laboratoryjnymi kandydozy, leczenie powinno zostać rozpoczęte w ciągu najbliższej doby po rozpoznaniu.

Objawy rozsianej kandydozy są niespecyficzne i należą do nich gorączka, zespół ogólnoustrojowych reakcji zapalnych oraz zespół niewydolności wielonarządowej. Niezależnie od wymienionych objawów pojawiają się także zmiany skórne w postaci wysypki grubogózkowej, grudek na skórze, a w ostrych stadiach nawet mikroropnie. Z kolei w przewlekłej kandydozie inwazyjnej charakterystyczne są ziarniaki z dominującymi komórkami olbrzymimi.

Kandydoza ośrodkowego układu nerwowego wywołana przez drożdżaka Candida albicans stanowi czynnik etiologiczny zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych oraz ropnia mózgu. Dotyczy zdecydowanie częściej niemowląt, szczególnie wcześniaków, niż osób dorosłych. Może zdarzyć się u osób z prawidłową odpornością po zabiegach w obrębie układu nerwowego.  Objawami ropnia mózgu są bóle głowy, gorączka, złe samopoczucie, nudności, wymioty, splątanie i ogniskowe objawy neurologiczne np. niedowłady czy też zaburzenia czucia, przy czym objawy mogą być odmienne w zależności od lokalizacji ropniaka w mózgu.

Candida – leczenie naturalne

Fundamentem leczenia kandydoz są leki przeciwgrzybicze przepisane przez lekarza. Jeśli infekcja dotyczy pochwy lub przewodu pokarmowego, mogą zostać przepisane również probiotyki. Literatura naukowa wskazuje, że cukier prosty nie wpływa na rozwój kandydozy, jak mylnie wskazuje wiele autorskich, nienaukowych publikacji. Wykluczenie z diety cukrów prostych przyniesie korzystny wpływ na nasz organizm, ale w kontekście Candidy ani nie przyspieszy, ani też nie spowolni rozwoju choroby u osoby chorej.  Aby ustrzec się przed chorobą warto z rozwagą stosować antybiotyki, które powodują zniszczenie nie tylko mikroorganizmów chorobotwórczych, ale wyjaławiają przewód pokarmowy również z bakterii o działaniu symbiotycznym. Ponadto należy dbać o higienę powierzchni skóry oraz powstałych ran, higienę jamy ustnej i dróg rodnych u kobiet, ponieważ droga zakażenia Candidą to najczęściej wniknięcie drożdżaka bezpośrednio przez ranę w skórze lub nadmierne namnożenie np. w pochwie.

Zioła na candidę

Literatura naukowa nie wskazuje precyzyjnie ziół, które mogłyby skutecznie niwelować grzybicę, a dodatkowo skuteczne ilości zdecydowanie przekraczają możliwości ich spożycia wraz z tradycyjną dietą. W niewielkim stopniu korzystne może być spożywanie świeżego czosnku, cebuli oraz kurkumy w połączeniu z pieprzem, które wykazują działanie przeciwgrzybicze.

Kandydozy to częstokroć infekcje miejscowe, które można w łatwy sposób wyleczyć za pomocą leków przeciwgrzybiczych. Dla osób bez czynników ryzyka zakażenie na się groźne, podczas gdy u osób z obniżoną odpornością mogą być niebezpieczne dla zdrowia.